Hola, todos!

Bij deze een impressie van mijn eerste week hier in Granada. Na een lange vlucht ben ik Vrijdagavond 7 april 22.00 uur lokale tijd aangekomen. Het is maar goed dat ik 3,5 uur de tijd had voor mijn overstap, want in totaal heb ik drie uur in de rij gestaan in Houston. Enfin, aangekomen in Managua (de hoofdstad) stond er netjes een chauffeur op me te wachten. Vanaf hier was het nog een uurtje rijden naar Granada. Als je in de auto door het land rijdt merk je meteen dat je echt in een andere wereld bent. Veel armoede, in niks te vergelijken met Nederland. Gedurende deze taxirit zag ik mijn kans schoon om te testen hoe mijn Spaans ervoor stond door een beetje te kletsen met de chauffeur. Het werd me al gauw duidelijk dat hier nog veel winst te behalen valt. Gelukkig kon de chauf ook een beetje Engels, wat hier maar ongeveer 20% van de bevolking spreekt.
Aangekomen bij mijn hostel klopte ik aan maar deed er niemand open. Ik heb ongeveer een kwartier met de chauf voor de deur gestaan totdat de deur opeens open ging. Achter de deur verscheen een oude Nica (lees Nicaraguaan) in een rolstoel. Hij woont samen met zijn familie in een huis achter ons hostel. Hij liet mij m'n kamer zien en gaf me een kleine rondleiding door het huis. Er waren verder geen huisgenoten thuis.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie wel even moest slikken van de primitieve omstandigheden in m'n kamer. Er staat een bed met een matras waarvan ze donzen inhoud volgens mij hebben vervangen door stoeptegels, een bak waar ik m'n kleren in kan doen en godzijdank een ventilator! Ik voelde me aardig ranzig na 18 uur zweten in een vliegtuig dus besloot nog even te gaan douchen. Tot mijn verbazing kon ik maar één draaiknop vinden en ik kan jullie vertellen dat dit niet de warme was. FF tandjes op elkaar dus maar uiteindelijk is het hier best wel lekker om een frisse douche te nemen. Bovendien zijn de leidingen hier door de hitte zodanig opgewarmd dat het water niet ijskoud is.

Na deze verfrissende douche ben ik gaan tukken, en ook dit was even wennen. Het is erg gehorig hier, je hoort zo'n beetje alles wat er in de straat gebeurd. Toch heb ik best wel prima geslapen, wel iets van 4 á 5 keer wakker geworden, wat nog steeds wel iedere nacht gebeurd. Om 06.30 uur was ik klaarwakker. Toen ik de woonkamer inliep zaten er drie Nica's aan tafel die blijkbaar ook bij de familie achter ons hostel hoorden. Zij waren erg vriendelijk en toen ik aan een jongen vroeg waar ik wat kon ontbijten, kreeg ik meteen een helm in m'n handen gedrukt en bracht hij me op z'n brommer naar een plekje waar ik inderdaad prima ontbeten heb.

Na het ontbijt ben ik wat gaan rondwandelen en kreeg ik meteen een hele goede indruk van de stad. Het is er snikheet, maar ook erg kleurrijk en overal klinkt vrolijke muziek op straat. Ook heb ik een bezoek gebracht aan de markt. Hier merk je wel echt dat je in een 3e wereldland terecht bent gekomen. Heel chaotisch, onhygiënisch en mensen willen héél graag iets aan je verkopen. Ze verkopen hier trouwens op de markt varkenskoppen, blijkbaar maken de mensen hier daar een gerecht van. Ik heb er vast een paar besteld voor als jij langskomt ma!

Toen ik weer thuiskwam, kwamen stuk voor stuk mijn huisgenoten (brak) hun kamer uit. Zij waren de avond ervoor naar een of ander feestje geweest. Ik moet zeggen dat het wel even een verademing was om Nederlands met iemand te kunnen praten. Ik woon samen met twee jongens en twee meiden, allemaal Nederlanders en ik kan het (tot nu toe ;)) goed met ze vinden! Een van m'n huisgenoten is voor feyenoord, dus het worden nog een paar gezellige zondagen hier.
Die dag ben ik meteen met nog wat andere studenten naar Laguna de Apoyo gegaan, een oude vulkaankrater waar je nu heerlijk in kan zwemmen.

Maandag begon mijn Spaanse les. Mijn leraar had typisch Nicaraguaanse naam: Erwin! De lessen waren erg leuk. 's ochtends van 8 tot 12 had ik privéles waarin je vooral heel veel praat met elkaar. Ik mocht zelf aangeven met welke aspecten ik nog moeite had om hier vervolgens wat dieper op in te gaan. 's middags deden we een activiteit in de vorm van koken of een bezoek aan een van de duizenden eilandjes in het meer. Tot mijn grote blijdschap (NOT!) was een van de activiteiten ook een rondleiding door de stad in een koets achter 2 paarden. Verschrikkelijk, ik voelde me echt een ramptoerist.
Het Spaans gaat aardig, maar het is echt nog heel moeilijk om de mensen hier te verstaan. Ze articuleren amper en praten heel erg snel, overigens het enige wat snel gaat bij de bevolking hier!

Volgende week dinsdag begin ik met mijn stage. Ik wordt de eerste dag gebracht door mensen van het stagebureau, dus dat is wel fijn. Ik knijp hem wel nog een beetje want ik denk dat de taalbarrière echt nog wel voor veel ongemakkelijke momenten gaat zorgen. Toch heb ik er wel veel zin in en ik ben vooral heel erg beniewd! Ik ga op maandag t/m vrijdag werken van 07:00 tot 13:00, prima tijden dacht ik zo!

Al met al ben ik na een week tijd al aardig gewend aan het leven hier en kan ik gelukkig zeggen dat ik het erg naar mijn zin heb! Hopelijk gaat met jullie ook alles goed? Hou me vooral op de hoogte van alle nieuwtjes en spannende gebeurtenissen daar, dat zal ik zeker ook doen!

Saludos!